Homoloğ Şiiri - Küçük İskender

herhangi bir fotoğrafını tutarak hafifçe
kenarından: 'korkma, ellerin ıslanmaz bundan,
baştan çıkmış bir siyah varsa gözbebeklerinde
hüznünü son yalnızlık olarak büyüleyen ve
yüzünü öne eğerek geçtiği yerlerde şimdi
kaçıncı çocuklar yeşerir' dedin, 'bulamayacaksın,
artık ısınmak için yağmuru beklemeli sevgili
sıcak damlalar altında ruhun deniz geçirmezse eğer,
dirilir boynundan kopup savrulur koşar gibi birinin
kaygı üstüne kaygı desenli bir ipek eşarp
incecik bir rüzgara cenk dersleri veren gecede
altına batırılmış ayaklarının parmakuçlarında
usulca geldiğin o hülyalı mabedde
vasiyetnameni açıp okuyan çocuk: onun için öldü!

bazı çocukların içinde
ceviz kırar kanlı sincaplar, bir gemi yaklaşırken
bir gemi uzaklaşırlen limanda farklı ağlayan
iki insan, ah tabii gözlerinden de söz etmeli;
kurşunlanmış bakışlarla tanımlı aşklar bunlar
parçalanmış dudaklarla beslenmiş aşklar bunlar,
her aşka önce kendine ihanet ederek başlamalı'
ardından tutuşturup o resmi başka bir köşesinden
atıverdin pencereden dışarı ve dedin ki 'korkma
ellerin yanmaz bundan'

konuşamadım-sustum-yutkundum-durdum
tek yalan söyleyemedim korkumdan! .