Holler Şiiri - Batur Münevver

1.
Tanca'da bir ermiş olabilirdim, doğaüstü imgelerle vaftiz edilmiş hayalet bir bongo,
mistik tantrayla mahvolmuş ve tıraşsız yüzüyle karabasanı andıran zevk düşkünü bir papaz,
çatal dilini Hindistan'ın karanlık sularına şehvetle daldıran ve çılgınlık içinde annesini açık pencereden atarak Nirvana'ya ulaşmayı arzulayan cinli bir vaiz,
sadece güzelleşmek isteyen bir aşk yarası, ruja bulanmış dudaklardan ışığı emen bir sik, geceyle inip bağışlanan; giyotin gibi keskin ve gölgelerin yükü altında.
2.
Ruhun masasında esriyorum seslerin zevklerine kulak kesilmiş,
edepsizce soyunuyorum sonra sağanak altında,
taşaklarımı açıkta bırakan bir düş ve Tanrı'nın elleri arasından kayan bir kan damlası gibi ter içinde,
uzanıyorum otların arasına silahsız ve meteliksiz.
Irzıma geçen toprağın hayvanıyım ben içine gömülü,
aşk'a adanmış bir incil ve titreşen
blues'u dokunmayan doğanın uysal müziğine.
Devrim! Devrim! Devrim! Tahrik et asık suratlı, ağırbaşlı görünümü ve buna içelim!
Çıplak bir vücudun üzerine savrulmuş küçük bir kumaş parçası teni nasıl büyülü kılarsa; barikatlar ve başıboş savrulmalar da sokakları o denli büyülü kılıyor vahşi gözümde.
3.
Romantik peygamberini görüyorum alacakaranlığın,
Bir cazibe çağının altın kutbunda
mantralar uluyan ihtiyarı.
'Kan'a diyor,çünkü dönüş yolunu yitirdiğinde kutsaldır ve sonsuz görünür'akış'.
Tanrıların huzursuzluğunu hissediyorum öfke nöbeti içinde.
Mistik kerhanelerde ucube kehanetlerle katlediyor dindar adam
ceviz yapraklarının hoş kokulu bekaretini.
Işıksız saksılarda imansızım şimdi, başmeleği olmaya çabalıyorum şiirin ve hırkamı satmaya hiç niyetim yok çöl insanına.
Gözyaşlarını serbest bırak, boşalıyorum