Hollanda Şiiri - Osman Hayta

Ne inişi belli, nede yokuşu.
Ben seni, hiç çözemedim Hollanda.
Ne duruşu belli, nede akışı.
Sularını anlamadım, Hollanda.

Çok yeşil tarlalar dolmuş ot ile.
Hasan yaya gider, Hans da,at ile.
Güneş görünmüyor, gitmiş tatile.
Ben seni hiç çözemedim Hollanda.

Nerdeki dağların,bulamiyorrum.
Yaylana ovana, gelemiyorum.
Çok sisli havan var göremiyorum.
Ben seni hiç, anlamadim, Hollanda

Dolaplar kağtla, mektupla doldu.
Kimini okuttum, kimisi kaldı.
Yetişti nesiller, hal bilmez oldu.
Ben seni hiç, çözemedim Hollanda.

Şehirlerin, kanallardan geçilmez.
Sulari soğuktur, ama içilmez.
Her gün yağmur yağar, hava açılmaz.
Ben seni hiç, anlamadım Hollanda.

Anlamadım yokuşunu, düzünü.
Ne çoğunu buldum, nede azını.
Bilemedim kışlarını, yazını.
Ben seni hiç, çözemedim Hollanda.

Saçlarim ağardı, beyaz taradım.
Bilmem neye geldim, neye yaradım.
Ağustos ta, sıcaklar aradım.
Ben seni hiç, anlamadım Hollanda.

Süt ile yogurdun, elbette güzel.
Çiçeklerin peynir lerin, çok özel.
ílkbahar ayında, dökülür gazel.
Ben seni hiç, çözemedim Hollanda.

Osman yavaş yürü, hızlı koşarsın.
Kiş ayinda, ilkbaharı yaşarsin.
Gül üstüne, kar yağınca şaşarsın.
Ben seni hiç, anlamadım Hollanda