Holdingli Arkadaş Şiiri - Atilla Adsay

Sen de en zayıf yanımı yakalarsın ya,
Nasılda can evimden vuruyorsun,
elinde de okun,
Hedefinde yoksulluğum,
Alkışlayanların eş dostun.
Değer mi be birkaç kuruş için,
Yalan konuşmaya,
Değer mi be dünya malına en iyi arkadaşına
Yalanlar sıralamaya
Değer mi be insan arkadaşına,
Servetiyle,
Vurmaya,
Deyim yerindeyse,
Paranla adam dövüyorsun,
Kendini artist mi,
Sandın.
Yoksa dev aynasında mı
Görüyorsun.
Nice devler,
Devrildi,
Haberin yok mu,
Daha dün devin biri,
İntihar etti,
Bir zamanlar
Yedikleri ve içtikleri ancak ayrı,
Giderdi,
Hani hatırlarsın diye,
Söylüyorum.
Belki özüne dönersin diye,
Yoksa bilirsin iyilik söylenmez
Ama sen nerden bileceksin,
Sanki bu güne kadar iyilik mi yaptın.
Gelip karşıma dikilirdin sonra elini iki dudağına götürüp sonra abı bir sigara istediğin anları unutun mu?
O günler işte o günlerin ne çabuk Tarihte silindi,
Şimdi
Adına holding diyorlar her neyse,sahibi olmuşsun da
Lakin adam olamamışsın
Aslanım yiğidim biz ekmeğimizi ve yüreğimizi her zaman adam olana,
Sofra diye sermişiz,
Öyle ipek halılara değil
Toz toprağa sermişiz,
Yalın ayak, arkadaşımızın imdadına koşmuşuz,
Sen ne sayıklıyorsun,
Şimdi bana bürokrat ağzıyla konuşuyorsun
Ancak ve ancak kendini kandırırsın bir zamanlar
O da bir zamanlar
Çünkü kendini bile uzun süre kandıramasın,
Haydi aslanım işin rast gelsin sen kendi yoluna ben kendi yoluma.
Bravo.
Alkışlıyorum,
Seni.
Bu günlerini,
Hiç unutmam,
Ve de unutamam.
Ne oldun demeyeceksin,
Ne ola cam diyeceksin ki,
Her sağlıklı beden,
Özürlü olmaya
Her servet,
Bir gün bitmeye.
Her canlı
Bir gün ölmeye
Adaydır.
Ama bir gün işte o gün sakın ha karşım çıkma,
Sana ne yapacağımı bilirsin,
Özümüzde kötülük yok,
Koçum.
Tüm gücümüzle,
Karınca kararınca,
Sana en içten insanlık duygularımızı,
Sofra diye açarız.
Biz atamızdan böyle gördük,
Kötüye kötülükle vurmayız, ancak iyilikle karşılarız