Hödükname Şiiri - İsmet Bora Binatlı

Sırtındaki semeri zanneder ki saf ipek
Kendini kurt sanıyor kapımda uyuz köpek
Dişleri gayet keskin,tırnakları uzun pek
Neylesin beyni böyle kalmışsa biraz güdük
Aynalara küsünce bize saldırır hödük.

Biraz daha azarsan nahırlara katarım
Ben yastığına değil döşeğine batarım
Sonrada Cenevre’de (Ru Pako’da) satarım
Seni benzetirim ya,yasak koyuyor Rütük
Kerameti kendinden menkul zavallı hödük

Boradır,fırtınadır sakın durma önünde
Bir delik daha açar bakarsın pis gönünde
İki elim yakanda bilki mahşer gününde
Belki bulurum diye insanlık sende tek tük
Ne yazık ki sıfırsın,her halin öyle hödük

Edepsizsin anladık, çatma dine imana
Bir ehli iman çıkar yatırır seni yana
Yüzüne tükürdükçe rahmet geliyor sana
Aziz Nesin sana mı demişti yoksa zübük
Seni adam etmek zor çünkü naturan hödük

Ne inzardan anladın, ne ihraç ne ikazdan
Belliki hiç farkın yok kuğuludaki kazdan
Karnındaki büyüme sanırım geçen yazdan
Ortalıkta dolaşma bak çalıyor son düdük
Yoksa çöpçüler toplar anlasana be hödük..

Binatlı’yım bilirsin bir diğer adım Bora
Anırmayı kezmezsen çekerim seni dara
Taş atmıyorum diye senin gibi çukura
Tedavülde değilsin sen çoktan oldun kadük
Git kendi derdine yan seni zavallı hödük..

Köpek bile ısırmaz evvel öptüğü eli
Sadakatten bi haber be hey küpeli deli
Bir gün seni uçurur ektiğin küfür yeli
O zaman da dilini ister düzelt ister bük
Allahından bul emi, zavallı ebleh hödük.

Not; Bu taşlama, ısrarla bana yazdığı hakaret dolu taşlamaları mükerreren yayımlayan kişiye üzülerek cevaben yazılmıştır. İçinde geçen bazı kelimeler sebebiyle bütün gönül dostlarımdan
Özür dilerim..