Hödük Şiiri - Mustafa Kadıoğlu

her doğan gün geceye gece de güne gebe.
seher ve günbatımı seni seçmişler ebe.
gün bildiğin olguda oynanırmış körebe.
farkına vardığında yaşın kırkbeş olmuştu.

haliyle çökmüş beden,saça düşmüş kırağı.
pay almadın hızardan marangozun çırağı.
sırf kütük olduğundan göremedin ırağı.
bu utanç yığınındann rengin benzin solmuştu.

baktın ki yorulmuşsun; kıyıya vurmuş salın.
tüm cihanda kalmamış tutunacak bir dalın.
at hızında koşmak mı? çoktan düşmüştü nalın.
sana ayrılan süre doğduğunda dolmuştu...