Hödük Şiiri - Aydın Kahraman

Kul dediğin bir kararda kalmazsa
Dert, tasayı almışsındır başına
Lafta denge, ruhta birlik olmazsa
Dediğinde de sustuğun da boşuna

Sen söylerken, meramına yabancı
Tek bildiği kendisidir hödüğün
Dayak yesen olmaz böyle bir sancı
Aklı evvel, feraseti güdüğün

Egosonu besler ömrü boyunca
At gözlüğü takar gözü üstüne
Kendi söyler, kendi dinler huyunca
Başka bir söz bilmez sözü üstüne

O hep bilir!!, olmasa da kitabı
Literatür!! koyar masa üstüne
Ağdalıdır konuşması, hitabı
Bezdirse de duymaz tasa, üstüne

Notanın en yükseğinden seslenir
Anlatmayı sever nefes almadan
Kendi yanlış bildiğinden beslenir
Anlamaya hiç niyeti olmadan

Farklılaşmaz artık eğip büksem de
Keresteye dönmüş çoktan izanı
Yanlışına dair diller döksem de
Düzelemez cetvel tutmaz mizanı

Öyle ise ne yapmalı erenler
Taşısam mı yük diyerek sırtımda
Okkalıymış deseler de görenler
Darasından daha hafif tartımda