Hoduçor Şiiri - Yılmaz Tarhan

Eskidir tarihin değildir yeni.
Önce kızdımsa da çok sevdim seni.
Altı yıl misafir eyledin beni
Dağlar arasıdır yerin Hoduçor.

Yaz gelince ağırlaşıyor işin.
Yaylalar inerken göç eyler kuşun.
Sadece kargalar kalıyor kışın.
Yaman olur tipin karın Hoduçor.

Yeni adın olmuş Sırakonaklar.
Gelen misafirler sende konaklar.
Tahtakurusundan olmaz sabahlar.
Budur senin gizli sırrın Hoduçor.

Dağların tümüyle yeşillik orman.
Cicebağ’ın,Balcı’n ardında Gırman.
Hele temiz havan dertlere derman.
Yazın yaylaların serin Hoduçor.

Mahallen Sinüs’te vardır okulun.
Ormanlık içinde kıvrılır yolun.
Arıların yapar, doğaldır balın.
Yeşil vadilerin derin Hoduçor.

Kızılcığın vardır kırmızı,sarı.
Davalı yaylana doğru,yukarı.
Gittikçe çoğalır Kaçkar’ın karı.
Kar üstüne düşer terin Hoduçor.

Büyük bir yaylan var,adı Davalı.
Suları çok soğuk,temiz havalı.
Çiçekli,çimenli sanki bir halı.
Çevrenin en güzeli şirin Hoduçor.

Akbini,Çuçula, Vayna ve Keğut.
Babanoz’dan Kapres,karşıda Gamut.
Goğnos’da oltayla alabalık tut.
Alabalık senin varın Hoduçor.

Emine ananın yeridir Çisak.
Yukarda Hantaçor birazcık uzak.
Arada Taşbaşı biraz otursak.
Yolculara yemek verin Hoduçor.

Derelerin vardır alabalıklı.
Düğünlerin olur kalabalıklı.
Tulumlu,sazlı pek şatafatlı.
Çok güzeldir sende horon Hoduçor.

Mekanlar kalıcı,insanlar fani.
Yazdı bunu sana Ozan TARHANİ.
Ayrılsa da bir gün unutmaz seni.
O’nun yüreğinde durun Hoduçor.

14.05.1983