Hodri Meydan Şiiri - Süleyman Karacabey

Sormayın
Ne haldeyim bende bilmiyorum
Hüznün siyahına büründüm bu gün
Elbisesi sırtımda hicranın
En kara renginde
Desenleri var kendince
Hazan sarısı
Gece karası
Kan kırmızısı
Yok içinde beyazı
Yokluğun var ceplerinde
Sabrım dikişleri
Göz yaşım düğmeleri
Sefil iliklerinde asılı
Omuzlarımda kahır yüklü
Sitemin bin bir türlüsü dilimde

Ne haldeyim
Sormayın bende bilmiyorum
Vefasızlığın, yalanın ortasında yaşıyorum
Aymaz yüzlerin sahte gülüşlerin
Erdemsiz ilişkilerin çetrefilinde
İblis bakışların kara gölgesinde
Kara elbisenin içinde
Karabasan korkuların eşliğindeyim
Figan eyliyor yüreğim
Yalnızlığın gergefindeyim
Tükürdüm yüzüne
Basiretsizliğin
Hem de şerefsizliğin
Yalan yanlış sözlerin
Hem de iftiraların tam köküne
Küfrün bini bir para dilimde.

Nafile zamanların
Kara gecelerin aysızlığı içindeyken
Sunduğu kahır şerbetinin tadı dudağımda
Acıya girift düşüncelerime inat
Damla damla dükülürken içime
Tek gülen yanım sendin içimde
Varlığın tebessüm ettirse de
Ayak çelmelere kızgındın yinede
Kara elbiselerin
Kara düşüncelerin
Kalleş zamanların
Kadir bilmeyen sözlerin hengamındaydım
Ağladı yüreğim
Acıdı
Sızladı
Yıkılmadı dik kalmayı başardı yinede
Yıkılmayacakta
İbret-i alem olsun diye
Çınar olup yüz yıllara meydan okuyacak bedenim yüreğim
Sevindirmeyeceğim istemezleri
Çekemezleri
İlle/de fesatları
Karalara bürünse/de ruhum
Yaşamaktır her zaman umudum
Belimde kılıcım meydan okuyacağım inadınıza.
Hodri meydan topunuza.
06/08/2008