Hocayla Dede. Şiiri - Evrim Evrensel

Gel de bu türlere,sataşma bence.
Gönlünde yaralar açar derince.
Gözle kendin özün inceden ince.
Melanete çıkan hocayla dede.

Kendi hallerine kalsınlar, bırak.
Sık saça işler mi şimşirden tarak ?
Bozuğa ne yapsın, altından varak,
Saltanata bakan hocayla dede.

Hepsinin tezgahta sattığı dinse,
Hakkın adaleti, boynuna inse,
Sözün sarf-ı kemi durdur içinse.
Cehalete sarkan hocayla dede.

Her iki rütbe de, takılmış zorla ,
Omuzunda durur yalandan parlar,
Perdeler dururlar, miraçla, turla,
Kemalete çatan hocayla dede.

Evrim Evrensel'im, gerçek ortada,
Doğrular bakmaz ki, şarta şurta da,
Yalan yaşıyorsa, vizitte, kartta.
Zulumatla yatan hocayla dede .

(E.E.)