Hocanın Kayığı Şiiri - Necati Keskin1

Çocuk: Dut ağacından mı bu?
H.dede: Hayır, Evvel zaman içinden.

Çocuk: Hangi günden?
H.dede: Son günden.

Çocuk: Yüzülür mü bununla?
H.dede: Bilmem.
Binen olursa yüzer, hem sen ne diye merak ettin bu kayığı çocuk!
İşin gücün yok mu senin?
Çocuk: Yalancı!
Ben gördüm.
Toprağın altında hiç yüzer miymiş bu?
H.dede: Yüzer.
Yerin altında da üstünde de, her yerde yüzer bu.
Yeter ki içinde insan olsun.
İnsan zamanda da yüzer evlat…

Çocuk: Uyuyunca insan nereye gider?
H.dede: Bilmem, sen uyuyunca nereye gidiyorsun?
Çocuk: Bilmem, sahi beni uykuda nereye götürüyorlar?
H.dede: Yarına, yarınlara…
Çocuk: Yarın ne var?
H.dede: Yarınlarda çok şey var;
Doğum günleri, paskalya geceleri, nevruz, hıdrellez, üç aylar, bayramlar, seyranlar, âşıklar günü, evlilik yıldönümleri…
En önemlisi hayat var, yaşam var.
Haa! Yarın ayın otuz biri, marangozcuya yüz yetmiş beş lira var.

Çocuk: Onu demiyorum insan sonsuz uykuda nereye gider?
H.dede: Meçhule gider! Meçhule…
Hem sonsuz uyku diye bir şey yoktur,
Ölüm var ölüm ve bu tabuta da anca ölüler girer.
Çocuk: Bende ölecek miyim?
H.dede: Şu an yaşıyorsun değil mi?
Çocuk: Evet.
H.dede: Doğduğun gün ölmüşsün.
Çocuk: Nasıl yani?
H.dede: Hayattaysan eğer zaten bir gün ölmüşsün demektir evlat…
Sahi üstünde pırlanta olan bir yüzük gördün mü?
Çocuk: Hayır! Görmedim.
H.dede: Eyvah! Desene akşam kıyamet kopacak.
Çocuk: Neden?
O yüzük çok mu önemli?
Hani kayıktan konuşuyorduk!
H.dede: Ne kayığı be çocuk!
Yarına kalmaz zaten binerim bu kayığa ben…
Çocuk: Ne yarın ölecek misin?
Yaşasın! Yaşasın! Hacı dede yarın ölecekmiş.
Onu hocanın kayığına bindire cem, her yerde yüzdüre cem.
En çokta yarınlarda, yarınlarda yüzdüre cem.

“ Hak hakanın olmasa bile,
Hakan hakkın ta kendisidir bu dünyada.”