Hocamın Anısına Şiiri - Sinem Güneylioğlu

Karşımda çok güçlü bir ses,
Sanırım eski babayiğit.
Bilemem meğer bir iğne bir iplik,
Yavaş yavaş ilerlemiş kanındaki tetik.
Ne zaman sorsak hep iyi, hep canavar.

Hiç fire vermedin.
Sürekli kurslara gidip geldin.
Son ana kadar çektiklerini dile getirmedin.
Gün geçtikçe eridin,
Yine de hiç intizar etmedin

Hey gidi nam-ı diyar tabanca...
Anlar mıydı herkes insanca?
Günahına girdi birkaç partizan,
Nerden bilsinler görev senin sevdan.

Hiç “yoruldum” demedin.
Sonunda mücadele edemedin.
Yardım elin kapandı.
Kimse buna inanmadı.

Sensiz kaldı uçmayı senden öğrenen kuşların,
Hep aradı seni yavrucukların.
Hiç akla gelir miydi vakitsiz gidecek?
Çok insan bekledi ha şimdi, ha sonra gelecek.
Söz veriyoruz bundan böyle dürüst nesiller yetişecek.