Hocama Şiiri - Ayşe Pehlivan

Diyesim geldi hocam
Artık vaktidir diye
Sizinle çoğalıyor
Hizmet denen hazine
Bir kişilik hayatı
Zorlanarak yaşarım
Hayata sığdırdığın
Hizmetlere şaşarım
Sana öğrenci olmak
Sahip olduğum onur
Bütün öğrettiklerin
Hizmete giden yoldur
Daha başındayım ben
El ver yolda kalmayım
Ümidim kaybolmadı
Anlamaya adayım..
Heyecanın diriltti
Vazgeçen niceleri
Kimi dinledi isem
Dilinde heceleri
O yorulmaz diyorlar
Unuttu yorgunluğu
O boşvermezler diyorlar
Kucaklar yoksulları
O teselli olur da
Sukun bulur dertliler
O kardeş olduğunda
Barışıyor küskünler
O ümit pınarının
Başındaki bekçidir
O hizmet yolundaki
Vazgeçmeyen elçidir

Ben acizim tariften
Ne desem eksik kalır
Hocam duan ilacım
Yüreğim yaralıdır
Dört yol ağzında iken
Yolumu buldurursun
Dertle dolu dünyamı
Dermana bandırırsın
Yazılmamış tarihin
Bilinen kahramanı
Şükürle anıyorum
Tanıştığımız anı
Evet ben bir öğrenci
Öğrenmeye talibim
Bu öyle bir okul ki,
Daim olsun isterim

Zaman şahittir buna
Şahittir toprak ve taş
Rabbim nasip et bana
Ahirette de yoldaş