Hocam
Başladı o gün bitmek bilmez serüven
O adamı gördüm ilk önce korktum sonra yaklaştım
Bana öğretti okumayı, yazmayı, konuşmayı
Dedi ki ne olursan ol unutma insanlara yanaşmayı.
O güzel kokusuyla öğretti bana hayata tutunmayı
O öğretti, ve bıraktı tercileri evlatları yaptı;
Berduş olmayı da üstat olmayı da…
Sokakta görünce onları, bazen içi burkuldu
Bazen mutluluktan havalara uçtu.
Biz onlara öğretmen deyip geçmeyelim
Çünkü toplumu da o şekillendiriyor bizi de
Onsuz dünya simitsiz serçe, sevgisiz aşk misali.
Hoşça kalın hocam siz artık yoruldunuz
Sadece arkanıza yaslanın ve izleyin çocuklarınızı.
Kayıt Tarihi : 26.5.2014 19:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilal Şavklıyıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/05/26/hocam-94.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!