Hocam Şiiri - Murat Tutar

Karanlık bir odaya girip de kaybolmak
bir çölde buluşmak seninle zaman.
İhtiyarım,gencim bazen seninle
bazen kör
bazen de beş yaşında bir çocuk cebinde oyuncağı
elinde kalem olan.

Hocam!
Zamanın bitmek bilmeyen bu kavgasında
yılan sırtlı yollardan geçtik seninle,
dağlara vurduk ayaklarımızı tabanlarımız şişene dek
tütün sardık aşka,sevgiye,çiçeğe, böceğe...
Tek dalı olmayan bir ağaç altında

Çıplak bir güneş altında kaynadı kemiklerimiz,
iki cam bardakta buluştu yüreklerimiz
uzanıp yeryüzüne sırtüstü
gökyüzünü aradık seninle bıkmadan,
yorulmadan.

Uykusuz nice geceler gördük seninle
aynı sevdaya tutulmuş iki deliydik biz.
Karanlık gecelerde ışık olduk
ağabeyim oldun,kardeşin oldum
Nice demlikler yitirdik tek bir harf için
nice harfi raks ettirdik seninle
Bir sonbahar mevsiminde iki güzel adamdık
aynı kadına soyunan

Hocam!
İninden çıkmayan bir eşkıya idim ben nice zaman
Güneşi,ayı,yıldızları görmedim mesela
Kırk yıllık uykumdan uyandırdın hocam
Aşka,sevdaya küsmüş kalbime barış oldun
Hiç açmayacak bir gonca idim açar oldum

Biliyorum bir gün sen de gideceksin
karanlık çökünce bu şehre
Ve o gün ayrılacak aynı sevdaya tutulmuş yürekler
bir Mevlana,bir Şems misali
Kalkacak yüreğimden kefeni olmayan bir ölü
bir çığlık kopacak yüreğimde
gözlerimde bir kıyamet ya da
Kim bilir sendeler belki ayaklarım
çıkamaz merdivenleri düşüp kalırım.
İşte o gün dolaşır yeryüzünde kara bir haber
mürekkebe bürünür bir nehir
örter yeryüzünü sayfalarca şiir.

Hocam!
Biz seninle sarhoş olup da
Üzümün kızına evet dedik
Nedim Özügüzel'e