Hocam Şiiri - Özgür Koçkar

HOCAM

Yok hocam, ben istemeden oldu işte.
Yani ben güzel güzel dinlerken, o gülünce,
Kezzap yanığıymışçasına eriyince kalbim,
Dersi, işi, gücü bırakır yine gülüm derim.

Yok hocam, ben değil, o geri bıraktı beni.
Ciddi işim olmasa, vallahi dinlerdim sizi.
Şu an çok feci halim.
Gülüyor, duyuyorum. Bakıyor, yanıyorum.
Onun gözlerinden dünyaya doyuyorum.

Yok hocam benden adam olmaz, iş çıkmaz gayrı.
Düşündüğüm her olay hayal, her hayal birbirinden ayrı.
Hani elimden gelse bende olurdum bir baltaya sap.
Ama neme gerek? Gözler elmas, kaşlar mızrap.
Tabiatın sesi, işte o ceren gözlüm çağırır beni.
Bırak hocam hikaye onlar, gel beni dinle!
Bayram-ı eşref olur hayat, böyle sevince…