Hocam Şiiri - Ömer Turkuaz

Dostlarım üç beş kuruşun uğruna düşman oldular hesabıma
Geride kalan anılarım kurşun misali saplanıyor yüreğime
Eşi bulunmayan sohbetlerimiz küfürle bölünüyor ne iştir
Söyle ey hocam ne yapayım ışık ver karanlık ruhuma

Gölgemin üstünde gölgeler dolaşıyor eziliyor adeta bedenim
Kapımı aralık bıraksam uğursuzluklar odama dolup taşıyor
Dostlarım kan mici yarasa gibi hayallerimi emiyor çaresizim
Arşınladığım sokaklar önümde set oluyor Çin seddini arattırmıyor

AH hocam korkarım bir gün sende gidersin sessizce
Sadece bir ses duyulur o da sen giderken gizlice
Tek hatıran sana yazdığım şiirim olacak sen gidince
Umutlarım tükenecek insanlara güvenim kalmayacak

Sıkıca sarıldığım kalemim elimi yakacak kavuracak
Hakkın yok diyecek gizli bir ses bu kalemi tutmaya
Sen yalnızsın değerin yok diyecek nefesimi ksecek
Kaderin böyleymiş sen amadesin unutulmaya

Ve saatler duracak ölümü hatırlatacak bana
Birer birer uçacak sana doğru hatıralarım
Bir gece barışın güvercini getirek şiirimi sana
Bırakacak eline ağırlığını hissedeceksin gönlünce