Hocam Şiiri - İbrahim Yavuz Bildik

HOCA'M

Ben nasıl dert yanmayım süregiden düzende,
İki doğru bir yerde buluşmuyor ki hocam!
Develer hamutuyla midelerde gezende,
Ayaklarının tozu bulaşmıyor ki hocam!

Ne aş pişiren kaldı,ne paylaşan aşını.
Herkes kendine yaban,tanımaz gardaşını?
Yalakalık boyverdi,aldı gitti başını,
Bu devirde kaç kişi yılışmıyor ki hocam?

Keser döner sap döner,ama elde keser yok.
Suç işlenen ülkede hiçkimse de kusur yok!
İnsanların yüzünde tebessümden eser yok,
Düğünde toyda bile gülüşmüyor ki hocam!

Yapıştık dört ucundan, sele verdik halıyı,
Artık seçemez olduk Veli ile deliyi.
Öyle hale geldi ki; bük dibinde çalıyı,
Bu devirde kaç kişi dolaşmıyor ki hocam?

Nice Nemrut'lar geldi,zulmetti ahâliye,
Ne Süleyman mülkü var,ne yâr oldu Ali'ye
Kırk yıl nasihat etsen şair denen deliye,
Diline hükmetmeye alışmıyor ki hocam!

Ne solunda hayır var, ne merhamet sağında.
Sarmalanıp dururuz örümceğin ağında.
Yirmibirinci yüzyıl, bu internet çağında,
Bir yazı üç beş ayda ulaşmıyor ki hocam! ...

Kalbura döndü ise dolduramam havuzu,
Pusulam zaten bozuk,kaybettim kılavuzu.
Canım burnuma gelmiş,hoş görünüz Yavuz'u,
Bu devirde kim kime dalaşmıyor ki hocam?

İ.Yavuz BİLDİK 14.11.2005 Ankara