Tarih 25 Şubat 1992…Hocalı halkı kışın dondurucu soğuğundan, sıcak yataklarına sığınmaya hazırlanırken, acımasız bir ölüm kokusu her yanı sarmaya başlar.Saat 23.00’ü göstermektedir. Ermeni-Rus askeri birlikleri birçok yönden Hocalı’ya saldırmaya başlarlar.
Saldırganlar,”Artsah Halk Kurtuluş Ordusu “adı verilen Dağlık Karabağ’ın ermeni çetelerinden, SSCB ‘den kalma 366.Alaya bağlı Rus komutan ve askerler ile Ermenistan Silahlı Kuvvetlerinin askerlerinden oluşmaktadır.
Kaderine terk edilmiş, çaresiz, silahsız Hocalı halkının,tepeden tırnağa silahlanmış olan güçlere karşı yapabileceği hiçbir şey yoktur. Önce 366.alayın top ateşi başlar.karşı koyma ihtimali olan hedefler yok edildikten sonra, şehrin bütün giriş çıkışları kapatılır.daha sonra bir çıkış yolu açılır. Kapana kısılan insanlar bu çıkışı kullanarak kaçmak isteyince durum anlaşılır.. Aslında bu bir tuzaktır. Bu yolu kullanarak kaçmaya çalışan bir çok kişi vahşi bir şekilde katledilir.
Ermeniler tarih boyunca en iyi yaptıkları işi tekrar etmiş, 20. yüzyılın başlarında olduğu gibi sonlarında da kendilerini göstermişlerdir.
Hocalı soykırımında, 25 Şubatı 26 Şubata bağlayan gece 613 kişi öldürülmüştür.Bunların 63’ü çocuk,106’sı kadın ve 70’i ihtiyar olmak üzere toplam 239 kişi işkence yöntemleriyle,487 kişi ağır beden hasarı verilerek katledilmiştir.
Çocuk, kadın ve ihtiyarlardan oluşan toplam 1275 kişi rehin alınmıştır. Tutsak alınan bu insanlar akıl almaz işkencelere tabi tutulmuşlardır..Bu rehinelerden 1165’i sonradan kurtarılmış, kalan 110 k,işinin akibeti ise (68’i kadın,26’sı çocuk) halen bilinmemektedir.
Hocalı katliamı sırasında 7 aile bütün fertleriyle yok edilmiş, 27 ailenin ise sadece bir ferdi hayatta kalabilmiştir. 230 ailede baba veya anne ölmüştür.200 kişinin ayağı soğuktan donmuş, kangren olduğu ve tedavisi mümkün olmadığı için kesilmiştir.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Allah sizden razı olsun değerli kardeşim. Bu ve bunun gibi bosnada, Çeçenistanda, Filistinde yapılan katamlara hep Nesli bozuk batala ve onun tasmalı zağarları sessiz kalmışlardır.Şimdi de Kerkük için aynı felaket kapıda..
Batının yamyamları ve onların zağarları adlı şiirimi okumak istermisiniz?
Selam ve sevgilerimle
Seyfeddin Karahocagil
NUR İÇİNDE YETSINLAR ...PAYLAŞIMINIZA TEŞEKKÜRLER HOCAM
Allah rahmet eylesin, bu acılar artık dinsin inşallah.
Dünya gözümüzün içine baka baka hala soykırımdan bahsediyor ama bunları görmeye niyetleri yok.
Beni en çok yaralayan, içimizdeki azılı hainlerdir. Düşmanı biliriz de, amma yanıbaşımızdakinin dost mu düşman mı olduğunu bilemiyoruz işte.
Selam ve dua ile.
Hepimiz hrankız diyenler utansın be kardeşim.
Tarih sayfalarına dip not olarak düşen katliyamı şiddetle kınıyor Şehitlerimize Allahtan rahmet kederli milletimize de baş sağlığı diliyorum
Saygı ve sevgi ile
Erkan Gümüşsoy
Ben de bu vahşetin anısına bir şiir yazmıştım. O şiirimi bırakıyorum buraya.
Alla Soydaşlarımıza rahmet eylesin.
Hocalı'da Ermeni Vahşeti
Can Azerbaycan’ım, Kardeşler yurdu:
Hocalı’m; kızıl kan, çıkmaz aklımdan.
Kahpeler çakala boğdurdu kurdu;
Altı yüz on üç can çıkmaz aklımdan.
Yirmi altı Şubat, yıl doksan iki;
Kadın, çocuk, yaşlı demedi zalim.
Vurmaya doymuyor sürüyle şaki;
Bağlı bedenlerde yaptılar talim.
İki taştan yürek hamile gördü:
Yazı tura attı; ‘’Acep ne diye’’
Diğeri karnına süngüyü sürdü:
‘’Yoldaş, bu kız çıktı; sana hediye’’
Verdi anasına süngüyü takarak
Süngünün ucunda çırpınır bebek.
Zevklenir her biri canlar yakarak
Hepsi birbirinden kudurmuş köpek.
Kirli kahkahalar yırtarken göğü
Top oynanmaktadır çocuk başıyla.
Kapkara bulutlar örterken göğü
Medeniyet güldü kanlı dişiyle.
Feryatla, figanla çınladı her yan;
Korumasız canlar düştü toprağa.
Süngüler vuruldu, dere oldu kan;
Naaşlar sahipsiz, hasret bayrağa.
Sönmedi yangınım o günden beri:
Ne oldu da düşman pervasız gezer.
Karardı tarihim, zaman zemheri;
Karabağ bağrından kanımız sızar.
Düşman kahrolmadan bitmez efkârım
Karabağ benimse, nerede? Hani?
Çiğnenmesin daha namusum, arım.
Şehitlerin yerde kalmasın kanı.
Can Azerbaycan’ım, Kardeşler yurdu:
Hocalı’m; kızıl kan, çıkmaz aklımdan.
Kahpeler çakala boğdurdu kurdu;
Altı yüz on üç can çıkmaz aklımdan.
Kamil Durmuşoğlu
grubu olarak bu insanlık ayıbını yapanları bir kere daha lanetliyor, gözü dönmüş ermeni çeteleri ve rus askerleri tarafından hunharca şehit edilen soydaşlarmıza Allah’tan rahmet diliyoruz.
unutulmamalı...
Bu anlamlı paylaşım vesilesiyle 26 Şubat 1992 tarihinde Hocalı'da işlenen insanlık ayıbı vahşetin sorumlularını kınıyor ve lanetliyorum, hayatını kaybeden soydaşlarımızı rahmetle anıyorum.Hocam paylaşım için teşekkürler selamlar saygılar.
İnşallah unutmayız.
Allah hepsine rahmet eylesin soydaşlarımızın.
Ermenileri ve bizdeki çocuklarını da Allah kahreylesin.
Teşekkürler abi, saygılar, selamlar.
DUYARLI YÜREĞİ TAM PUANLA TEBRİK EDİYORUM.SELAM VE DUA İLE.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta