Hocalı'da Bir Gece Şiiri - İsmet Can

Çığlıklar yükseldi; Hocalı'dan
Geceyi derinlemesine yaran
Şahit oldu buna, yıldızlar
Ve gözyaşları damladı; yeşil çimenlere
Semahı kapladı; uğultu

Çığlık, çığlıktı
Kulakları sağır eden
Ve en üst perdeden yankılandı
Çığlık
Bayılıp düşesi geldi
Gök kubbenin
Utanç toprağına
İnsanlığın bittiğine şahit olduğu
O an

Islık çalıyordu
Kuru çimenden esen rüzgâr
Ölüm bile
Ölüm bile, kendine yakıştıramamıştı; bu ölümü
Zoruna gitmişti; acımasızlık
Sustuğunda rüzgâr
Kızıla boyanmıştı; yeşil çimen
Karışmıştı günahlar
Tertemiz hayallere

Namlular ateş kusmamıştı; yalnızca
Tetiklere basmıştı, uç bir kin
Masumiyeti öldürürken, silahlar
Kardeşlik defteri kapanmıştı; ebediyen
Hocalı'da bir gece

Utancını bile örtemedi; çimenler
Kızıla çalmış, yeşil
Susup kalakaldı; öylece
Toprak
Korkuyu dağıttı
Ölüm melodisi çalan rüzgâr
Ve kokusunu götürdü
Uzak genizlere
İnsanlığın öldüğünü haber verdi
Çığlıkları duymayanlara

Not düşülürken, tarihe
Tarifsiz bu acı
Dilleri varmayacak, "Soykırım" demeye
Lal dudakların
Örtecek
Kuru çimenlerin örtemediğini
Yalancı tarih

Ve
Anlatmaya başlarken acı dolu diller
Şöyle başlayacaklar söze
"Hocalı'da bir gece"

27 02 2016