Hoca Baba Şiiri - Mustafa Suna

Elde çanta, yol gezeriz yazları;
“Haçka Yaylası”nda yorduk dizleri,
“Mustafa Baba”nın tatlı sözleri;

Çekti bizi yaylalara; yayladık,
Çay başında yârân ile çayladık...

“Haçkalı Hoca”dan almış izini;
“Mevlüt Baba”nın dinledik sözünü..
Kaçınca terâzilerin vezîni;

Deprem oldu, kıtlık oldu; ağladık,
Nâdim olup; Hakk’a gönül bağladık...

Geçip gitti dostun dosta garazı,
İşte, aşta, hîle-hurda marazı,
Vezînini bulur bulmaz terâzi;

“Hoca Baba Dergâhı”na damladık;
“Vird-i Sübhân” eksiğini tamladık..

Taş atımı minareler görünür,
Dere, tepe câmilere bürünür..
Tüm yaylalar misk-ü anber sürünür;

Üstümüze sine sine kokladık,
Hamdi, şükrü az gördükçe çokladık..

Rehberi olanlar dağları aşar,
Rehbersiz kalanlar; düz yolda şaşar,
Bîçâre kalınca; gözleri taşar;

Mürşî’din izinde, izler izledik;
İzinin sonunda yolun gözledik...

Ayaklar Allâh’a ulaşsın diye,
Allâh Boyası’na bulaşsın diye,
Cennet-i Âlâ’da dolaşsın diye;

Ayağın peşinde, yollara daldık,
Rahmet Pınarı’ndan nasipler aldık...

Sözümü bitirem; Dinleyin hele!
“Dermânın arayan, Mürşide gele!
Dertleri dağları aşsa da bile”;

Diyerek Sılaya doğru yollandık;
“Dallı Mustafa”yım; yine dallandık! !

(SARICAKAYA -08.08.2004)

DALLI MUSTAFA