Karanlığa o kadar
alışmış ki gözlerimiz,
yıldızlara bile bakamıyoruz.
Gözlerimiz kamaşıyor.
Aydınlığa o kadar
hasret ki dünyamız,
nerede ışık görsek,
yangın var sanıyoruz.
O kadar benimsemişiz ki
yalnızlığı, gölgemiz bile,
kalabalık ediyor.
Tek sosyal aktivitemiz,
iftira atmak birilerini,
arkasından çekiştirmek,
olmuş.
Oysa vicdanen dönüp,
kendimize bir baksak,
yaşantımızı irdelesek,
kendimizden nefret
ederiz belki de.
Kahvelerde oturacak
yer bulamayız,
camiler bom boş.
Dinimiz islam
Hobimiz bildik mekan,
Fobimiz Tayip Erdoğan,
Cevdet Altay….01.12.201
Cevdet AltayKayıt Tarihi : 6.4.2016 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!