HN- Şiirin Adı Yok Şiiri - Sami Bağcı

Ben ağlamanı değil, gülmeni isterim her zaman.
Zaten dünyada yaşayacağımız acıların bedelini, doğarken ağlayarak ödemedik mi?
Gülmekle belki hayatın akışını değiştiremezsin.
Ama düşünsene bir tebessümün, Yeniden açmasını sağlayacaktır solmaya yüz tutmuş bilmem kaç gülün.
Hani, hayat sürprizlerle dolu derler ya, bu sıradan bir söylem çoğu zaman laf arasında.
Sürpriz beklenmeyen, ummadığın bir anda çıkıp geliveren…
Ama sürpriz öyle olmalı ki, lotarya gibi milyonla ölçülmemeli ihtimali
Sürpriz, senin varlığın gibi olmalı, yedi milyar içinde gelip insanı bulmalı.
Abarttığımı düşünme sakın, abartı karşısındaki kişiye saygısızlığıdır insanın.
Güneşi abartabilir misin, ondan daha sıcak, daha parlak ne var ki
Okyanusları düşün, ne kadar engin, ne kadar derin
Hangi çiçek daha hoş kokar, baharda açan badem ağacı kadar değil mi?
İşte, onların tarifi kadar yalın, en az onlar kadar gerçeksin.
İnsanı çeken kaşı gözü değil, yürek bile değil aslında.
Hem yürek dediğin nedir ki? Çengeller dolusu sakatatçıda.
İnsanı insan yapan bir şey var, bütün bunların da ötesin de
Kırmızı bir gül düşünsene, çiçeklerle dolu buketin içinde.
Bazen çalkalanır hayatın, farkında olmadan yönünü değiştirir akışın
Adını bilmediğin bir şey sürükler ya da çeker seni, karşı koyamazsın
Bir bakmışsın, damla damla ummana karışmışsın.
İnsanların sıradanlaştığı, Hani dönüp bakmak bile gözlere haksızlık olur ya…
Derin uykulara dalmış duyguların, rüyanın tam ortasında
Bir görüntü düşüyor ruhunun aynasına, ilginç, melek insan karışımında.
Uyanmak istiyorsun, dokunmak, bir yandan korkuyorsun
Ya gözlerimi açtığımda kaybolursa…
Bir çınar küllerinden yeniden doğuyor
Ben yokluğa alışmışken, varlığın korkutuyor
Bir gün susarsan, ya duyamazsam sesini
İçinde kaybolup giderim, yüreğinin kuytularında köşe bucak aratma beni.
İşte böyle, yolunu şaşırmış şaşkın melek
Burası dünya, hayat en az gözlerin kadar gerçek
Hani, sakın beni unutma diyorsun ya
Artık, artık seni unutmak için çok geç…

(Hayat dediğin nedir ki)