HN- Sevgili Tepem Şiiri - Sami Bağcı

Sevgili tepem, özlemişim seni
Senin kadar vefakâr olamaz
Ne bir dost, ne bir sevgili
Belki on metre bile değil rakımın
Ama yücesin gönlümde
Yanında cüce kalır, en soylusu dağların.

Çağırsam, gel desem gelemezsin
Sığmazsın ki buralara
Oysa ben, nasıl boğuluyorum bilsen
Serseri kalabalıklar arasında
Diller pabuç gibi
İçi fosalmış söylemler
Tuhaf yaratık şu insanlar
Bencil, bir o kadar cimri
Akıl vermede neden bu kadar cömertler
Neyse, sana sığındım işte...
Bilirim, gelme yok demezsin.

Herkes bilge, herkes allame
Herkes egosunu tatmin etmenin derdinde
Sorsam, hepsi benim iyiliğime
Anlamını yitiriyor artık kelimeler
Yalancı bir şahidin dilinde
Bıraksam, idama mahkum edecekler.

Sevgili tepem, biliyorum kafan şişmez
Biz zaten, kafadan kopmuşuz dünyadan
Çok iyi anlıyorum seni
Bu şehri neden izlediğini uzaktan
Senin için bu yudum tepem
Bu şişede senin için
Kafası olmayanlar
Başlar neden döner nerden bilsin.

Gitmeliyim, vakit geldi artık
Buralar izbe, hava karanlık
Kaybederim kimbilir,
Sarpa sarar belki yolum
Adres de soramam kimseye
Sende bıraktım dilimi
Konuşamam, anlatamam, lal oldum.

(Hayat dediğin nedir ki)