Benim güzel meleğim
Nerelerdesin
Özlemi dinmeyenim
Tamam
Hayat nefes alıp vermek dedim de
Ben sensizliği kastetmedim.
Varlığınla yokluğunun arasında
İncecik bir çizgi var aslında
Tam o çizginin üstündeyim
İp cambazı gibi
Durmadan gidip gelmekteyim.
Yarısına kadar dolu bardağın
Hem boş
Hem dolu tarafındasın.
Dedim ya…
Varlıkla yokluk arasındasın
Yenik düştüğümde yokluğuna
Uçurumlar açılıyor
Vadiler oluşuyor etrafımda
Seni haykırıyorum
O uçsuz bucaksız boşluğa
Sessizlik bozuluyor
Boşluk uğulduyor ardından
Tel tel dökülüyorum
Kulaklarımı tırmalıyor bir aksi seda.
Sitem değil, sanma ki alışkanlık
Psikolojik bir vaka
Tedavisi imkansız bir bağımlılık
Koca ömürde, sensiz beş dakika
Gözümde büyüyor inan
Kimine göre belki küçük bir an
Gel bir de bana sor
Saniye saniye değil, asır gibi geçiyor zaman.
(Hayat dediğin nedir ki)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 6.4.2008 15:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Boşluk insanın içinde İnsandan insana değişir Tezahürleri farklı biçimde Kimisininkini bir araba doldurur Kimisininkini bir ev Ama bazen öyle boşluklar oluşur ki Dünya bile nokta kadar kalır içinde...
