Kimse vazgeçilmez değil
Sanma ki bulunmaz Bursa kumaşı
Herkes bir değerdir kendince
Ama fasulyenin nimetten sayıldığı günler
Artık deyimlerde kaldı.
Tamam hoşgörülü olmalı insan
Unutma ki tahammülün de bir sınırı var
Daha fazla zorlamamalı.
Benzemez birbirine duygular, düşünceler
Senin de vardır mutlaka
Üzerinde titrediğin hassasiyetler
Ama her insan farklı farklı
Her insan ayrı bir dünya kendi içinde
Doğrudur belki düşüncelerin
Dayatmak en büyük insanlık ayıbı.
Empati yapmak gerek arasıra
Hani eskilerin bir sözü var ya
İğneyi kendine batır
Çuvaldızı başkasına.
Sitemin, nazın da bir ölçüsü var
Kaldı ki sevgi bile bir yere kadar
Etten, kemikteniz sonuçta
Unutma ki fazlası insanı boğar.
Aslında herkes ferttir yaratılıştan
Eş, dost, akraba… hayat denen yolculukta
Kambur değil kimse kimsenin sırtında
Yoldaştır, yarendir yaradandan
Aşk, sevgi bile ortak paydadır
İki kişi tarafından paylaşılan.
Sorarsanız eğer, bu neyin nesi böyle
Uykusuzluğum nüksetti gecenin bu vakti yine
Al kalemi eline diyordu
Karşı koyamadım içimden yükselen sese
Arkadaşlıklar, dostluklar gördüm bozulan, havadan, sudan
Sevgililer tanırım, fitil fitil getirir insanın burnundan
Bu dizeleri okuyun, ama yoksaymayın
Sevin, sayın, dar etmeyin birbirinize dünyayı
İnsan yalnız doğup, yalnız ölüyor unutmayın.
(Hayat dediğin nedir ki)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 19.2.2008 14:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
