…Ve sonrası kıyamet
Sessizliğe bürünüyor her şey
Suskunluğun en büyük alamet
Yecüc Mecüc kadar çoğalıyor özlemin
Tam ortasına vuruyor yokluğunu
Alnımda mührünü taşıyorum dabbe’nin.
Başı dönüyor dünyanın
Yön kabiliyetini yitiriyor güneş
Yer yerinden oynuyor içimde
Duygularım taşıyor
Çekimini yitiriyor ruhum
Savruluyor, düşünceler tutunamıyor beynime.
Ağaçlar, dağ, taş, tepe, hep bir ağız
Şiddetine dayanamıyor ölümcül çığlığın
Çizgi çizgi ufkum yırtılıyor
Kimyası bozuluyor varlığımın
Başıboş kalıyor hücrelerim, kararsız
Milyarlarca parçaya bölünüyorum, darmadağın.
Ve her şey aslına rücu ediyor
Ne dünya dönmüş bu boşlukta
Ne bir hayat yaşanmış
Her ne varsa içine hapsoluyor bir saniyenin
Sağır bir karanlık
Bilinç bile buz tutuyor
Mutlak bir soğuk, bilmem kaç Kelvin.
(Hayat dediğin nedir ki)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 14.12.2008 08:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonuçta, hepimiz içimizde küçük bir kıyamet taşıyoruz....
Ne dünya dönmüş bu boşlukta
Ne bir hayat yaşanmış
Her ne varsa içine hapsoluyor bir saniyenin
Sağır bir karanlık
Bilinç bile buz tutuyor
Başlık olarak seçtiğiniz konu 'kıyamet';diriliş günü,dünyanın sonu.....Şiire konu ettiğiniz iç kıyametin devrişi..ruhun hazır olamayışı kırılmalara,kopuk kopuk gelip giden bedene sığamıyor..savruluyoruz an ve ann..
Dileyelimki kopmasın ..kopuyorsada geldiği gibi geçsin acısız.
Sevgiler Pegasus..
Kıyamet
Gönül hayattan bezgin
Aşk yolları çekilmiyor artık
Güç yok, yük ağır, kaçmış dizgin
Noksan çiviler çakılmıyor artık
Düşmüş beden yürek üzgün
Yorgunluk mezarından çıkılmıyor artık
Şahdamara bıçak yalnızlık
Sensizliğin öbür adı kıyamet
Ahhh ayrılık, ahhh ayrılık.
Miyase Ekekon
17 Şubat 2008
TÜM YORUMLAR (2)