HN- Kahır Şiiri - Sami Bağcı

Aşkların en güzeliyle sevdim seni
Mecnun gibi kerem gibi olmasa da
Öylesine bağlandım ki sana
Ne öyle bir şarkı var
Ne de kelimeler yeter anlatmaya.

Nasıl başlasam ki:
Gölgen düştü yüreğimin üstüne
Öyle bir estin ki
Başımı döndürdün durdun
Rüzgar gülü gibi
Elindeki sihirli değneğinle
Peri misali bir dokundun ki
Tepemden uçuverdi dünyam
Her şey tepe taklak olurken
Toz duman içinde
Sen kaldın sadece
Yalnız seni gördüm, bana tebessüm ederken.

Ruhlarımız bir ip yumağı gibi
Birbirine karışmış çözülmez derken
Bir kelimeyle yıkılıverdi dünyam
Sanki bir uçurumun kenarında
Düşmemek için tutunduğum elini
Bırakıverdin birden.

Sessizce çekip gitmek öyle mi
Her şey üç günde unutulur mu sandın
Sana coşkuyla koşup gelmek isteyen
Taştan duvarlar ördün bir yüreğin önüne
Halbuki insan esirgemez yüzünü
Canını almaya gelen
Ölüm meleğinden bile.
Bunu çok görmeyecektin
Oysa ben, yüreğimde yetişen
Güllerin en güzelinden
Sevgiyle bir buket sunacaktım sadece.

Değer miydi sanki…
Bir zaman yelkenlisine binmiş
Son limana doğru hızla yol alırken
Bu sevda yeli kaç yıl daha eser ki
Üç, bilemedin beş
Yıl dediğin nedir ki
Rüzgar gibi eser geçer
Ama bu yürek, bir daha
Ne arzu eder
Ne de bir yaprak gibi titrer
Yeniden dünyaya dönüşü yok ki
Tekrar dolu dolu yaşarım desen.

Aslında sana da sitem etmiyorum
Duygularım mı yanılttı beni
Yoksa bir gölgeydi de sevdiğim
Güneş batınca kaybolup gitti.
Hiç mi suçu yok?
Elimize ayağımıza pranga vuranların
Ne yapalım kader mi desek
Başka yolu yok mu bunun
Yoksa ölünceye dek
Hep bir ukde kalacak içimizde.

Artık ne hüzün dolu dizeler
Ne sitemkar sözler
Biliyor musun?
Şimdi senden çok uzaklarda
Başka bir boyuttayım
Ve yine biliyor musun?
Şu anda beni o boyutlara çıkartan
Sana kahırla çarpan kanatlarım
Cevap vermek isteyeceksin belki
Ama ben erişilmez ufuklardayım.

(Hayat dediğin nedir ki)