Bazen rutinleşir hayat
Hep bildik aşına yüzler
Tuğla tuğla yükselir etrafında
Farkına varamazsın
Bakarsın hücreye dönüşmüş zamanla
Dört duvardan ibaret sanırken dünyayı
Gün gelir küçük bir pencere açılır hayatında.
Işık ışık hüzmeye tutunur gelir güneş
Maviyi unutmuş, ışığa hasret gözlerin
O zaman fark edersin, üzerine çöken loşluğu
Bir bahar esintisidir dolar içeri
Sanki nefes alıp vermez olmuş ciğerlerin
Adeta içine doldurursun boşluğu.
Hayat düz çizgilerden ibaret bir dekor
Sıkıcı gelmeye başlar zamanla
Yer yer eğilip bükülsün ister insan
Parçalara ayırmak da var ama
En azından esnesin, kırmak elbette zor.
Mutlaka hayat bir değerler bütünü
Sen turasıysan bir madalyonun
Bilirsin ki, yazısız olmuyor arka yüzü
Herkes mahkum, her insan yalnız bir yerde
Hücrelerde tüketirken ömrünü
Açılıverir duvarda küçük bir pencere
Dudak dolusu tebessüm kaplar griye çalan yüzünü.
(Hayat dediğin nedir ki)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 15.5.2008 03:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat hikayesi zor bir oyun...
