Bir sonbahar günü gel, don vurmadan mevsimi
En güzel şarkısını söylerken hayatın
Yoksa bir daha duyamazsın sesimi
Kışkırttığımı düşünme sakın
Bir gün orkestra yorulur, ben susarım
Keşkeler kurt gibi düşmeden yüreğine
Sonuçta, etten ve kemikten benim de diğer yarım.
Zamanla yorgun düşüyor insan
Bir telaş bir koşturmaca
Bakmış ki kapıya dayanmış hazan
Son gayret diyorsun, son bir çaba
Ama var gücüyle abanıyor hayat
Hayalle gerçek arasında sıkışıp kalıyor arzular
Oysa her şey daha dün,
Bir elmayı koparıp almak kadar kolaydı dalından.
Bak, gitmelerdeyim artık
Hoş, sende kalıcı değilsin bu handa
Madem yola düştü gözün
Neyin nesi bu telaş diye sorma
Varsa bir cevabı sen söyle
Bir saniye sonra ölecek insan
Ellerini neden uzatır sevdiğine son anda.
(Hayat dediğin nedir ki)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 20.12.2008 00:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)