HN- Aşk Dediğin Nedir ki II

Biz, aşk falan nedir bilmezdik o zaman
Ayıp mı sayılırdı, sevmeyi mi bilmezdik
Belki yoksulluk, sanırım
İnsanlar fırsat bulamazdı geçim telaşından
Âşık mı olurdu hem erkek adam
Evlilikle noktalanacaktı nasılsa
Tez elden başı bağlanırdı kızların
Sağla solla fazla oynaşmadan
O zamanlar televizyon falan yoktu
Lüks sayılırdı ama, para bulduk mu
Doğru sinemaya koşardık
Sevmezdim film aralarını, çünkü
Filmin yarısı bitmiş olurdu
Çekirdek alırdı insanlar büfeden
Sade gazoz en matah içecekti, sevmezdim
Sanırım alacak param olmadığından
Filmlerin konusu hep aynıydı
Zengin oğlan, fakir kız ya da tam tersi
Anlamakta zorluk çekerdim o zamanlar
Kıza sahip oldu mu, neden evlenmeyi düşünmez
Her zaman kirişi kırardı esas oğlan
Ortaokula başlamıştık o yıllarda
Gözümüz açılmaya başladı yavaş yavaş
Aşk mıydı bilmem ama
Güya âşık olacak kız ayarlıyorduk iki üç oğlan
Benim de olmuştu bitane, tabi kız bihaber
Dikkatini çekmek isterdim, tuhaf tuhaf
Olmadık şeyler yapardım
Bir gün tam önünde kayıp yere düşmüştüm
Kız gülmüştü, şimdi anlıyorum, şapşallığıma tabi
Ama olsun, sonuçta haberdar olmuştu ya varlığımdan
Bir müdürümüz vardı “sanat altın bilezik” derdi
Hayret, adamdaki ufka bak… Bizi içten içe özendirdi
O zamanlar da pek bi revaçtaydı
Ve yediğimiz gazla doğru zanaat mektebi
Haa bir de sınavla alırlardı
Aynı öss gibi, başaramayanlar
Liseye devam eder, bizi gördükçe imrenirlerdi
Bu arada kız n’oldu bilmiyorum
Zaten oyun oynaş zamanı da değildi
Vatan elden gidiyordu, sanki
Bize bağlıydı kurtuluşu.
Ve Vatanımıza, ve milletimize âşık olduk
Garip bi şey vardı, sağlı sollu
Hepimiz de aynı vatana âşık
Ve bir türlü aramızda paylaşamıyorduk
Duvarlara hiç yazamadım sevdiğimin adını
Seni seviyorum Ayşe, Fatma…
Ha, yazı dedim de
Gece herkes yattıktan sonra elimize alırdık
Fırçayı boyayı, bu arada
Karşı grupla, polisle, sabaha kadar köşe kapmaca oynardık
İlk işimiz, ertesi gün yazıları kontrol etmek olurdu
Eğer hala silinmemişse, gururla önünden geçerdik
Vatan, millet Sakarya…
Oysa bir kere de olsa, sevdiğimin ismini yazmak isterdim duvarlara
Sonrası… Biz mi vatandan ayrıldık, yoksa
Vatanı mı bizden ayırdılar…
Ama aşkımızı başkalarına kaptırmıştık
Sonra korkunç bir durgunluk
Derin bir sessizlik, çıt çıkmıyor
Oysa patırtı, kütürtüye pek bi alışmıştık
İnsanın hayatında boşluk olunca
Daha bir dikkatli bakıyor, dünyaya
Sanki başka bir gezegenden gelmiş gibi
Ne kadar ihmal etmişiz meğer
Ne kadar çok kız varmış etrafımızda
Evlenmeme ramak kalmıştı az daha
Seçim yapmakta zorlanmıştım, şu mu, bu mu derken
Tabi insan ne kadar slalom yapar ki hayatında
Onu geç, bunu geç, sonuçta
Bir engele çarpıp yanıyorsun…
Ve anlıyorsun ki, hiçbir şey eskisi gibi değil artık
Tilt oyunundaki top gibi, sağa sola
Savruluyorsun, objelere çarpıp,
Karanlık tünellerden geçiyorsun, şansın varsa
Ara sıra da olsa bonus topluyorsun ve
Bir gün bir noktaya gelip duruyorsun
Öylece, kıpırdamadan, kararsız…
Tam o noktada düşünme fırsatı buluyorsun
Neler oluyor, neyin nesi bu koşturmaca
İşte ben, ilk şiirimi orda yazdım
Çocukluk aşkımı hatırladım orda
Yarım kalmış bir şey vardı içimde
Ve sonra hep diğer parçasını aradım
Yüzlerce buldum, belki büyük bir arşivim oldu
Uzun, orta, kısa…
Düz, dalgalı, kıvırcık, sarı esmer, kumral
Yeşil, mavi, siyah, kahverengi, ela
Zor oluyor belli bir yaştan sonra, uyuşmuyor
Ruhun, duyguların reddediyor
Kimi yan sanayi, kimi değişik marka
Ha, hiç uyan bir tanede mi çıkmadı derseniz
Bir tanesi tam da aradığım, diğer yarım
Ama işte… tam oturmuyor yerine,
Sanırım problem, eksik birkaç vida.

(Hayat dediğin nedir ki)