HN- Anneme Mektup IV Şiiri - Sami Bağcı

Anne, bak şeytan dürttü yine
Zaman zaman karışıyor aklım...
Komşunun bahçesinden çağla yolmuştum ya bir keresinde
Sana göstermiştim, iyi bir şey yapmış gibi
Öyle bir çekmiştin ki, hatırladıkça hala sızlar kulaklarım
Yanlış mı yaptın diyorum, bazen sorular kemiriyor beynimi
Sakın anne, sakın çatma kaşlarını
Görsen, bir elleri yağda bir elleri balda
Beyfendi diyorlar, şimdilerde hırsızlar baş tacı.

Hep söylerdin ya, “iyi insan başkasına faydalı olan”
Böyle öğrettin, böyle yetiştik
Bağışla, sitem ediyorum sana kimi zaman
Bir sen mi kalmıştın dünyayı kurtaracak
Gel de gör eserini anne
Koşturmaktan bin parçaya bölünüyorum inan.

Ne yalan söyle derdin, ne aldat
Nankör insanoğlu doğuştan
Balık bilmezse Halik bilir, sen yine de denize at
Denizler taşacak neredeyse
Ama balıklar hala aç...
Kızmıyorum, ama pişmanlık duymuyor değilim anne.

Çalsam diyorum bazen, ben de çırpsam
Bana mı kaldı, sayısız meleği var Allahın
Düşene bir tekme de ben atsam
Horlanır oldu, enayi diyorlar dürüstün önde gidenine
Aldatan, yalan söyleyen, en saygın adam
Sorma, insanlar bir tuhaf oldu anne.

Seni suçlamıyorum, sakın yanlış anlama
Erdemlerini kuşandığında insanlar
O zaman yükselirler derdin varlığın şahikasına
Tepe taklak olmuş tüm kavramlar
Şaşıyorum, insanlardaki bu çukur aşkına
Anlamakta zorlanıyorum artık anne
iyilik ve kötülük asansör gibi
Karıştırıyor, içinden çıkamıyorum
Aşağı, yukarı hareket ettiren düğme hangisi?

(Hayat dediğin nedir ki)