HN- Anneme Mektup III Şiiri - Sami Bağcı

Anne
Sorma…
Kafam karışıyor bu günlerde
Ama iyiyim iyiyim
Sakın aklına kötü şeyler getirme
İşte…
Hayat denen ukala bilge
Üstüme üstüme geliyor
Bir öncekini çözmeden
Bilmece üstüne bilmece
Durmadan durmadan soruyor.

Bazen bocalıyorum anne
Uçsuz bucaksız bir derya oluşuyor
Sayısız gemiler yüzdürüyorum içimde
Gören Karun sanacak beni
Oysa durmadan eriyor sermayem
Beş para etmez yükleri
Tayfaları asi
Kaptanları dersen, rotadan bi haber serkeş
Her gün bir gemim batıyor.

Çok sıkılıyorum anne
Arkamdan kalabalık akıyor
Ben kaçıyorum
Bir tepeye zor atıyorum kendimi
Kilit vuruyorum dilime, çıt çıkmıyor
Kırıp dökmekten korkuyorum
Yanımdan fincan yüklü katırlar geçiyor.

Sakın, sakın anne
Kötüye yorma serzenişlerimi
Sakın kurt düşmesin yüreğine
Kimse anlamıyor beni
Adı üstünde zaten
Kimse sen olamaz ki
Üç beş yarım adam, bir de sen
Yoksa…
Artık bildiğin gibi değil bu gezegen.

Biliyor musun anne
Aklım ermiyor bazen
Düşünüyorum da
Senden on yaş büyüğüm neredeyse
Nasıl bir duygu bu anlamadım
Bir şeyler söyleyin, aklım ve mantığım
Bir kadını bu kadar güçlü kılan ne?
Kralı bile olsam ormanın
Senin yokluğunda
Gün geliyor, tavşandan bile ürküyorum anne.

(Hayat dediğin nedir ki)