HN- Anneme Mektup II Şiiri - Sami Bağcı

Hatırlar mısın anne
Bir oğlan vardı, çocuk irisi
Oldum olası sevmezdin bakışlarını
“İnsana ait olamaz” derdin, “bunlar şeytanın gözleri”
Hani gelip oyunumuzu bozardı ya
Aynı şeytansı bakışlar, aynı oyunbozan
Şimdi iyice ilerletti işleri
Bazen masum, bazen sureti haktan
Görsen dilinde vatan, millet, Sakarya.

Günahı söyleyenlerin boynuna
Geçenlerde bir batakhanede görmüşler
Yanında üç beş karanlık adam.
Vay be!
Oysa geçen Cuma namazındaydı
Saf tutmuştu hemen imamın arkasında.
Artık mızrak çuvala sığmıyor anne
Yutturacak güya, salağız ya.

Dünya olduğu yerde kalmıyor anne
Sınıf atladı, daha bir nitelikli
Şimdi provokatör diyorlar böylelerine
Hayat herkesin ortak değeri
Elbette farklı farklı,
Kimisinin mavi, kimisinin yeşil rengi
Elinde kara bir kalem
Tüm renkleri karalıyor karalıyor anne.

Bi rol kesiyor ki sorma
Tanımasam, bende inanacağım nerdeyse
Efsunlanmış gibi insanlar
Birisi çıkıp maskesini bir indiriverse
Aman neyse, şimdi nerden düştü aklıma
Geçenlerde bir gösteri vardı
Yine slogan atıyordu gurubun başında.

İşte böyle anne
Büyüse de hala o oyunbozan oğlan
Üfleyene göre ses veriyor
Elden ele dolaşan borazan
İnsan yedisinde neyse, yetmişinde de aynı
Hokkabaz,
Fırsatını bulsa beş kuruşa satar
Yazık, böylelerine kaldı kurtarmak vatanı.

(Hayat dediğin nedir ki)