Hızlı Tren Şiiri - Emine Akkurt

Hayat treninde bir yolcuyum.
Gidiyoruz durak durak.
Ne oluyor anlam veremiyorum, ne çabuk geçti duraklar.
Allah kahretmesin hızlı tren miydi bu!

Makinist ayarı yok mu bu hızın.
Vagonları bile sayamadım daha.
Kuşlara çiçeklere kelebeklere selam veremedim bile.
Hani duracaktık sevda durağında.
Bir içimlik çay kadar da olsa razıydım.

Yola çıktığımda kalabalıktı vagonlar.
Nerde ne ara indi sevdiklerimiz.
Hangi duraktı,haber verilmeden,
Bir elveda bile diyemeden uğurlanmış ya.

Hayallerimiz vardı,tek tek her durağı gezecektik.
Allah kahretmesin hızlı tren miydi bu!
Sevda durağını ne ara geçtik.
Bir içimlik çay kadar kalsaydık,razıydık.

Gece gündüz demeden yolculuk sürüyor.
Ömür sermayemiz heybemizde,buz misali eriyor.
Makiniste söyleyin, ne olur ayarı yok mu bu hızın.
Bahar durağını da geçtin,bizi hazan durağına sürükleme.
İnmek istemiyorum o durakta.
Hayallerim var benim,yavaşla makinist.
Ayarı yokmu bu hızın.

Sevdam bekliyordu beni o durakta.
Şimdi ne çok kızacak bana.
Bütün keşkelerin suçlusu yine ben olacağım.
Bir çay içimlik kalsaydık ona da razıydım be.

Emine Akkurt