Kırk beşi devirdim geçenlerde
Nasıl geçti onca yıl, onca zaman
Yok yok rüzgar gibi değil
Rüzgar kah eser, kah durur
Bizimkisi kesintisiz, tam yol ileri
Hızlı tren daha uygun sanki
Nasıl bindim hiç hatırlamıyorum
Ama bindiğim yer hala yerinde
Bildim bileli de yol alıyorum
Zaman zaman duraklarda inenler oldu
On altı yıl önce indi anneciğim
Gidişi hala yaradır derinlerde
Birçok dostlarım vardı
Zamanla başka trenlere bindiler
Başka trenlerden bizimkine gelenler oldu
Eşim dostum oldular yeniler
Katılanlar oldu bazı duraklarda
Biricik oğlum, sonra canım kızım
Sürüp gidiyor belirsiz yolculuk
Biraz kesildi sanki benim hızım
Hangi durakta ineceğimi bilmiyorum
Her yeni durağın
Yeni sürprizler demek olduğunu
Vagonlarda dolaşırken öğreniyorum
Tren yokuş aşağı gidiyor bir süredir
Daha da sarsıyor sanki
Olsun böylesi de güzel, heyecan verici
Ara sıra açıp pencereyi
Doyasıya çekeceğiz içimize yaşamı
Kim bilir daha neler gösterecek bu tren bize
Son durakta indirmeden önce…
Mahmut ÇUHADAR-Nisan 2012
Mahmut ÇuhadarKayıt Tarihi : 12.4.2012 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebriklerimi arz ediyorum efendim.
İşte şurada
Altmış-yetmiş metre ileride
Son durak
Bu durakta
İsteseler de
İstemeseler de
Tüm yolcular inecek
Ve…
İnenler
Bir daha da bu trene binemeyecek …
Ben de naçizane Kısa Yol Hikayesi (Raylar ve İnsanlar) adlı naçizane şiirimden mısralarımla, duygu denizinizde damla olmak istedim.
Saygıyla.
TÜM YORUMLAR (1)