Hızla Büyüdük Şiiri - Nurşen Alıcıer

Henüz oltayı atmamıştık ki denize
Elimizde ne olduğunu bilmediğimiz
Daha tutmasını bile beceremediğimiz
Oyuncak sandığımız hayatı kovalıyorduk.

Ne güzelmiş
En komik fıkrayı ezberleyip
Arkadaşları güldürme sanatı
Ne bahtiyarlıkmış
Okula geç kaldım eyvah! diye
Telaşlı adımlarla koşmak
O şiir kokan kaldırımları.

Coşkuya düşürmüşken keyfimizi,
''Zaman hızla geçiyor'' dedi, içimizden biri
Korktuk!
Bir telaş aldı cümlemizi
Hızla büyüttük kendimizi.

Şimdi biz
Birbirimiz için değiliz
Sesimizi düşürüp bencilliğimize
Unutulmuşluğu seçtik
Yitirdik tüm sesli gülüşlerimizi
Biriktirdiğimiz tüm sevinçlerimizi sustuk
Sevgiyle sevişmeyi unuttuk
Yenildik
Tüketildik
Betondan hayatlar edindik
Şimdi biz en çok İstanbul'a benzedik...