Hızîri bir nefesle Şiiri - Selva Durmazemir

Bir fırtınaydı
Esip esip savuran
Yüreğimin kasırgasıyla buluşan
Bir yerde ciğerimi lime lime eden
Benliğimi kasıp kavuran
Bir fırtınaydı beni Rabbime yönelten
Olmazları oldurana iltica ettiren..

Bir yağmurdu
Sağnak sağnak yağıp sele dönüşen
Belki de günah kirlerimi yıkayıp temizleyen
Gözyaşlarımı da kattığım
Kendimden geçercesine yığıldığım
Bir yağmurdu beni Rabbime yönelten
Hikmetin yaratıcısına olanca gücüyle iltica ettiren..

Bir depremdi
En şiddetlisinden
Enkazın altında yaşama tutunduran
Kimse yok mu çağrılarına aldığım
Merhametli vicdanlarla soluk aldıran
Karanlığın en ücra köşesinde bir nefesle inleten
Bir depremdi beni Rabbime yönelten
Sonsuz kudrete boğun eğip iltica ettiren..

Bir dertti
İçimde büyüyen
Beni esiri haline getiren
Acısından inim inim inleten
Dermanı dualarda buldurtan
Bir dertti beni Rabbime yönelten
Dertlerin dermanını verene yöneltip iltica ettiren..

Bir kuyuydu Yusuf as ın kuyusu gibi
Sahrada zemzemdi İsmail as ın ana sütü gibi
Bir ateşti İbrahim as ın ateşi gibi
Ebabil kuşuydu Beytullahın koruyucusu gibi
Yunus balığıydı Yunus as ı taşıyan balık gibi
Son bir nefesti Eyyub as ın nefesi gibi
Nardı nurdu yakan yıkan kavuran kurtaran
Bilmem ki ben bu nasıl birşeydi
Beni hayatımın baharında yerden yere vurup en nihayetinde tutup kaldıran..

Sonsuz şükürler olsun Rabbime
Gece gündüze inkılab etti
Kışlar yerini bahara bıraktı
Karlı dağlarda buzlar eridi
Fırtınalar yağmurlar dindi
Güneş olanca güzelliğiyle yeniden doğdu dünyama..
Ama..Öyle yorgunum öyle yorgunum ki..
Mücadelem öyle çetindi ki..
Ölü bir bedenin musalladaki hali gibi bedenim
Canını teslim ettikten sonraki yorgunluğu gibi yorgunluğum..

Ey hayat merhaba!
Öldüm zannederken hızîri bir nefesle dirilmenin arefesindeyim
Biliyorum ayağa kalkmak zorundayım
Yaralarımı sarmak zorundayım
Yeni bir kanla yeni bir canla ey hayat merhaba demek zorundayım
Çünkü hamdolsun ki devam ediyorsun
Artısıyla eksisiyle
Rabbime olan inancımla..
Rabbimin kudretine bir kere daha bir kere daha şahit oluşumla..