Hızır vakti Şiiri - Mahmut Tuğrul Ağsu

Hızır Saati

Gece, üç zifiri karanlık,
Bir rüyanın kıyısında sallanıyor saat.
Zaman, küflü bir ekmek gibi ufalanıyor avuçta,
Ya da paslı bir musluktan damlayan su gibi,
Gecikerek düşüyor ruhun boşluğuna.
Hızır geçiyor sokaklardan,
Üzerinde eski zamanlardan kalma bir cübbe,
Cebinde hâlâ kokusu tüten taze bir dua,
Ve ayak izleri;rüzgâra yazılmış bir nasihat
Sanki yıldızlar, tavana yapışmış lambalar gibi
Biri sönüyor, biri titriyor, biri hâlâ yanıyor.
İçimde yarım kalmış cümleler,hevesler,beklentiler
Biri susuyor,biri coşuyor, biri hala korkuyor bu vakit
Sonra bir pencere açılıyor ansızın,
Soğuk bir rüzgâr değiyor yüzüme,
Sanki biri “hadi” diyor, Ya Hu hürmetine
Ama ne yatmak mümkün ne kalkmak.
Bir bardak suyun dibi gibi karanlık bu gece,
İçtikçe uyanıyor insan,
Yanık bir mum gibi eriyor uykusuzluk.
Ve ben, Hızır’ın geçtiği bu vakitte,
Kendi dualarıma yaslanıyorum,
Bir sabahın eşiğinde,bir bilinmezin kıyısında.
Hızır vaktinde kendimi buluyorum

Mahmut Tuğrul AĞSU
Ya Fettah,Ya Alim Ya Rezzak Ya Kerim