Gülleri bırak arkanda...
Bütün ödülleri, alkışları...
Yok’a doğru git, dönüp bakmadan.
Nefis ve malını sat, sahib-i hakikisine.
Satmak da ne? Emaneti teslim et sahibine!
Tereddütsüz...
Süleyman daha kırpmadan gözünü,
Belkız’ın tahtını getiren Hızır gibi,
Sat herşeyini!
Geç, dünya gamından.
Uç!
Zaman-mekan çizgisinin en uç noktalarında.
Mülk edindi mi Hızır?
Ya da dünyaya dair herhangi bir şey.
Sattığı için,
Hayır!
Feda ettiği için her şeyi.
Her şey musahhar oldu ona
ve açıldı hikmet perdeleri.
Açılan hikmet perdelerini
“Şüphe bulutlarıyla göz semasını küsufa tutturmamış gözlere” gösterdi de...
Alenen!
Velev ki mühür vurulmamış ola.
Hep AN da yaşayan Hızır için kalktı ortadan zaman
“kullu nefsin zaikatul mevt” e kadar.
Gerçek ölüm,
Kalplerin ölmesi
Gerçek ölüm
Ebedi idama koşmak.
Hayata ram olmak!
Zehirli bal hükmündeki
Gerçek ölüm, farkında olamamak
Ölü olduğunun! ! !
Kayıt Tarihi : 29.4.2006 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybolup görünen Hızır gibi
Geziyor düşüncelerim dünyaları
Sanki ''Şehrazad ın masalları''
Bilinmeden yaşanıyor sebebi..Halil İbrahim Keçebaş
Yine de içlerinde hoş mısralar var:
Hep AN da yaşayan Hızır için kalktı ortadan zaman
“kullu nefsin zaikatul mevt” e kadar.
Gerçek ölüm,
Kalplerin ölmesi .
TÜM YORUMLAR (2)