Yüzüm ele hep âsude
Yüreğimde siyah benim
Fâniliğin tepesinde
Hızır gözler özüm benim
Hata bende, günah bende...
ben nefsime oldum bende...
Kaldı Aşksa anca tende
Eremedim esfeldenim.
“Ben” zengini ve aşıksız.
Tuttuğum yol loş, ışıksız
Sır Çölünde yakışıksız
Gülden öksüz has dikenim.
Kış doluydum her baharda
İçim boşluk dışım var da.
Dolanırım Sığ sularda
Çukur fikrim, dağ bedenim.
Dimağımda kör Hengâme
Lafızlarım sitemnâme
Hep duyarsın Fenâ nağme
Sin Üfleyen kaf neyzenim.
Kayıt Tarihi : 14.2.2015 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!