Konuş Velet
Konuş velet,
“…sen benim ifademsin, hızımsın,
Gündüz geceye muhtaç, bana da sen lazımsın.”
Bir zihniyet, kör bir inat,
be hey çulsuz hanedan, ser sefil, tor bahçıvan,
hani sarayın, tahtın, okyanusların, havan
Güneşi aya katıp, şimşekleri yağdırsan,
yıllar sırtında külçe geri dönmez yelkovan
kaldın yürekle aklın mahşeri arasına,
Çatlamış zevatın edebi, arı,
Kimi Mun’ dan okur, kimi Şaman’dan.
“Protestan zangocu” koca soytarı;
Ne Musa’dan anlar, ne Süleyman’ dan.
Bu ne harekettir, bu nasıl gürüz
“Bre embesil, bre dunkof!
“anayasa ilerde,
onu geri itemezsin itemez,
suçluları bırakıp ta
suçsuzları zindanlarda tutamazsın tutamaz..”
bir an
Kısaca
Yaratan evvela aklı yarattı,
Denge kattı, mantık kattı, ruh kattı.
Akıl yoğunlaşıp evrimleşirken,
Türevi mahlûkat ve kâinattı.
seferberlik var
“topraktan, ateşten, sudan, demirden”
doğanlar
“toprak çanaklarda
güneşi içen”
Konuş velet,
“…sen benim ifademsin, hızımsın,
Gündüz geceye muhtaç, bana da sen lazımsın.”
Bir zihniyet, kör bir inat,
Demem odur ki,
bağlandık gökyüzünün hale yörüngesine,
yırtılmış yelkenlerle ötenin ötesine,
gökyüzüne ram olduk, gökyüzüyle savrulduk,
girdabında durulduk, yayında kurutulduk,
Çile mabedimizde uykusuz uzun uzun
Ustaca işliyorken ruhunu sonsuzluğun,
Ne anlatabildin ne de sabrettin
Yazdırsam az gelir, yazsam az gelir.
Ah! Deli yüreğim, hoyrat yüreğim,
Koparsam sayfanı yırtsam az gelir.
Gökyüzüyle, masa kurdum, durmadın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!