Kendime Öğüt Şiiri - Nuh Ali Berk

Bazıları var ki hep eleştirir
Onlar hiç kendini yermezler Hızır
Unu kuru tuzu kuru insanlar
Kapından bakarda girmezler Hızır
*
Besliyeni bilir onu tepmezler
Yapışınca sülük gibi kopmazlar
Erdemdir aslında amma yapmazlar
Onurlu bir yaşam sürmezler Hızır
*
Bu dünyanın zaten adıdır yalan
Ne yapsın ki dostlar çaresiz kalan
Kendinden olursa alan ve çalan
Bakar ama onu görmezler Hızır
*
Varolsun arada selam edenler
Merhamet edermi kini güdenler
Oynayıp güleni dost edinenler
Ağlayan görürse varmazlar Hızır
*
Dünya malı için dinden geçerler
Sorumluluk almaz hemen kaçarlar
Ganimet bulursa hep yer içerler
Hiç kimseye sofra sermezler Hızır
*
Her gittiği yerin şeklini alır
Gördüğü her şeye maydonuz olur
Darda zorda isen görmezden gelir
Allah selamını vermezler Hızır
*
Peşinde dönerler kimde ise güç
Böyle insanlara katılırmı iç
Ona neden ses çıkarmaz deme hiç
Yal verene asla ürmezler Hızır
*
Bu tipleri bak her yerde bulursun
Bunları gördükçe gıcık olursun
Düştün gördün o zamandan bilirsin
Düşenlere hatır sormazlar Hızır
*
Kul Hızır’ım nerde seni övenler
Muteber tutulur biz de sövenler
Zengin güçlü gaddar zalim sevenler
Garibin yanında durmazlar Hızır
Garibin yanında durmazlar Hızır
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)