Marangozun desi defterinden,
Kutura verilmiş yaşamlar.
Umutsuzca açlığa bakan,
Hızardan çıkmış boşaltılmış kafalar.
Öylesine yalnız kaldılar ki.
Tomrukların yanında ki,
İncecik çalılar çırpılar.
Ağaçlarda göz varmı ki!
Hani göresi gelse olanları;
Heybedeki eyeleri,
Güneşsiz geçen geceleri.
Ağaçlarda kulakta yok ki,
Duyabilse o boğuk hırıltıları.
Kayıt Tarihi : 8.8.2009 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!