Hivsima Şiiri - Zana Yekbün

Kurbağaların yolu
Asfaltlı yollardan geçermiş Hivsima.
Soğuğu seven dağlarda,
Ceylanlar, Maviyi Vuran Adamlara,
Olağanüstü hal ilan edermiş
Ve ışıklar bir bir açılırmış
Uzun gölgeli evlerin
Pencerelerinden sessiz gecelere.
Kar yağarmış
Bank üzerinde sabahlayan evsizlere.
Sonra güneş zalimleşirmiş
Mezarları daha taze olan cesetlere.
Cesetlerde donarmış bir kaşık toprakta.
Gelinler, birgünlük gelinler,
Damadın çığlıkları yüzünden uyuyamazmış.

Kimi gelir kimi gider Hivsima.
Ay ve güneşte birbirine yabancı düşmüş.

Dediler ki; herşeyin başı senin gitmenmiş.
Sen daha gelmeyecek misin?