Bedewiya Dıle Min 2 Şiirleri - Şair Bede ...

Bazı insanlar vardır,
Varlığıyla hayatın tonunu değiştirir.
Sesini duymasan da huzur getirir,
Gülüşü bir gün bile aklından çıkmaz…
Çünkü o, sıradan biri değildir.

Benim sana apayrı hayranlığım var kimse şimdiye kadar sendeki adamlığı ve masumiyetin farkına varmamış ki...sen çok başkasın her kadının gördüğü o kötü niyetli erkeklerden değilsin sende vicdan, merhamet, iyi niyet temiz yüreklilik ve Allah inancı var hatta sayamadığım bir sürü iyi özellik...yanındaki seni üzüyor ve çoğu zaman kırıyor, ailene bazen istediğin gibi davranmıyor ya, bendeki öfke başlıyor işte nasıl olurda böyle birine bunları yapar aklım almıyor... Sen önünde diz çöküp elleri öpülesi adamsın ailene gelince değil bir dakika bir ömür onlara bakmakla geçerdi ömrüm ve bunu seve seve yapardım. Asla gocunmam...hepimizin ailesi var insan empati duygusunu ortaya koymalı...ben sende kendimi, ailende ailemi görüyorum bizim kültürümüzü bildiğim için yeminlen seni çok iyi anlıyorum hatta her konuda....bir adam her gece nerdeyse evinden çok kendini dışarıya atıyorsa bil ki evdeki yükü haksızlığı kaldıramıyor artık... Ve ben yemin ederim sana yapılan haksızlığa dayanamıyorum artık, keşke o evde görünmez olsaydım birtek sana görünür olsaydım orayı senin için cennete çevirirdim... Senin gibi bir adamın kendini dışarıya atmasına müsaade etmezdim asla...sana yapılan bu haksızlık beni artık derinden etkiliyor... Keşke nasibin ben olsaydım, bak bakalım kendini dışarıya atar mıydın...seni her ay ailenin geldiği süprizi ile karşılardım babanı bile yeminlen ikna ederdim yanında olması için, hatta uzak kalman yerine onlarda hep kalırdık annene olan bağlılığını ben bizzat görüyorum (bir sürü hayalim var burda anlatamam😊.. Bu hayatta insan sevdiği adam için her türlü fedakarlığı yapamıyorsa seviyorum demesin bana... Sevgi bu değil emek bu değil bu düpedüz niyeti iyi olan adamı sadece iyi niyetinden faydalanmaktır....yıpranmana dayanamıyorum daha fazla...ben seni sözde değil Allah huzurunda çok seviyorum....
😞😞

“Cennet Kokulum diyen kalbine...”

Allah'a yalvarıp dua etmekten başka birşey gelmiyor elimden;

Kalbimin tam ortasında bir yer sızlıyor ya Rabbi, neyle dindirileceğini bilmiyorum.
Birini çok sevdim. Onu her şeyden çok sevdim. Sessizce, sabırla, içten içe. Kalbimi koydum avuçlarına, ama o, bazen kırdı, üzdü yanlış anladı olsun o yine benim canım ..
Ben onu senin huzurunda sevdim Allah’ım. Temizce, karşılıksızca, beklentisizce. Şimdi onun bir başkasıyla olduğunu bilmek, sesini başka bir kalbe bıraktığını hissetmek içimi paramparça ediyor. Onunla olamamak yordu beni Rabbim... Umutla beklemek, bazen hiç gelmeyecek bir haberi duymayı ummak... Bu çok yorucu oldu. Sana sığınıyorum. Çünkü insanlar anlamıyor, çünkü ona söylesem bile duyulmuyorum belki. Ama sen her şeyi bilen, her gönlün en gizli kıvrımlarını gören Rabbimsin. Senden başka kimseye açamıyorum bu yorgunluğumu.
Ey kalpleri birleştiren Allah’ım, eğer onunla aramda bir hayır varsa, ne olur beni ona yaklaştır. Ama eğer bu kalp onun yokluğuyla sınanacaksa, o zaman ne olur bana sabır ver, direnç ver. Kalbimi yormayacak bir huzur nasip et bana. Onu senden istemem ne kadar doğru bilmiyorum ama sevgimi bana emanet ettin, ben de bu emaneti taşıyamaz hale geldim.

Bir Sesin Ardındaki Huzur

Bazen bir ses duyar insan…
Tanımadığı ama sanki hep beklediği bir ses.
Bugün o sesi duydum.
Onun annesiydi…

Sen bana sadece bakmamışsın…Beni kalbinden görmüşsün. Gözlerinin değdiği yer değil, yüreğinin dokunduğu yerim artık ben. Bir resim gibi değil, bir dua gibi bakmışsın bana. Ve ben o duanın içinde kendimi buldum. Senin kelimelerinde var oldum,
Senin bakışında yeniden yazıldım. Sen parkta ben senin kalbinde oturmuşum meğer. Sen bana benden daha çok inanmışsın. Ben de o inancına, Bir ömür boyu sarılmaya razıyım. Sen yeter ki “mutlu ol, üzülme kalbini yorma” Ben her aynada kendimi seninle göreceğim. Ve her duanda, Sana adım gibi “delal” diye karşılık vereceğim…

🍀🍀🍀🍀🍀🍀

(O görseli beğendiysen ne mutlu bana senin yüzün gülmüş ya senin gamzende güller açmış ya senin kalbin küt küt atmış ya ve en önemlisi senin mutlu olmana sebebiyet olmuşum ya ben daha Rabbimden ne isteyebilirim ki...söyle bana ben senden hiç sıkılır mıyım şimdi? Söyle bana adamm birdaha sen gibi birisi dünyaya gelir mi? Senden birtane daha yok... Milyon kez bu canım sana kurban olsun...avuç içinden öpüyorum... sımsıkı sarılıyorum ay ışığı eşliğinde sana...AY PARÇAMMM🍀🍀)

Mutfağa girdiğimde hâlâ kahve kokun sinmiş fincanın kenarına. Az önce oradaydın, gözlerin uykudan mahmur, saçların dağınık... O hâlinle bile dünya durur dedirtiyorsun insana.

Evin içi senin sesinle güzelleşiyor. Ayakkabılarını çıkarırken çıkan o küçük ses bile bana “yanımdasın” dedirtiyor. Kapının kolunu çekerken, ışığı açarken, mutfakta bardağı rafa yerleştirirken… Her yerde sen varsın. Her sesin içimde yankı.

Ben sana bakarken zaman duruyor sanki. Saçının bir teline bile dokunurken şükrediyorum. Sabahları sen uyanmadan biraz önce uyanıp yüzünü izliyorum gizlice. Perdeden sızan ışık, yanağına vuruyor... ve ben, “İşte” diyorum, “cennet böyle bir şey olmalı.”

Kurban olduğum... Sen bana bir hikâye anlattın ya hani, Bebekliğini… Bir bebek düşün; Daha nefes alışını bile savunmasızca alan, Hayata tutunmak için savaşan minicik bir can. Ve doktorların söylediği o kelime: “Ölecek.” işte ben o an elim ayağım buz kesti.
Sen anlatırken… Gözlerimde bir sis oluştu, Sanki yanındaydım o hastane odasında. Başucunda anneni gördüm, Gözyaşlarıyla dua eden o kadın, Ve bir inşaatın ortasında canını hiçe sayıp Koşarak gelen babanı... Kendini bile tanımadan acıya tutunan çocukmuşsun sen. Ne kadar erken tanımışsın yaşamın yüzsüzlüğünü, Ne kadar erken sınanmışsın.
Ama ben... Keşke o günlerde senin yanında olsaydım. Başucuna ben çömelirdim, Küçücük ellerini ben tutardım, Nefesin aksadığında kendi nefesimi verirdim sana. Geçmişi silemezdim belki, ama Unutturmaya razıydım. Ve şimdi…
O zaman sarılamadım ya, Ben seni bebekliğinle sevdim. Sana acı veren o yılları değil,
O yıllarda gözyaşıyla direneni sevdim.
Çünkü sen, o minicik bedende bile koca bir direniştin.

"Çok isterdim…" dedin ya hani...
Ben de çok isterdim. Sadece bir ihtimal değil, bir mucize olsun isterdim. Bir bakışta sarılmak, bir dokunuşla geçmişi affetmek… Bir sabah uyanıp gözlerimi açtığımda, "Yanındayım delal’im" dediğini duymak isterdim. Belki bir adım, belki bir cümle, belki de sadece susarak… Ama yanında kalmak isterdim.
Bilmem, Işınlanmak mümkün olur mu, Ama kalbim zaten her sabah senin yanında uyanıyor. Sen bilmiyorsun belki, Ama ben seni içimden hiç bırakmadım. Sen olsaydın… Sarılırdım sımsıkı,
Bir daha hiç bırakmazdım.

Ben de oradaydım…
Sessizliğin içinde haykıran kalbinde…
Her adımını uzaktan izlerken,
Sana koşmamak için kendimi tutarken,
Beni görmediğini düşündüğün o anlarda bile,

Sen "benim delaal kurbanım" dedin ya…
Ben de gözüm kapalı, kalbimle "ben de senin kurbanınım" diyorum.
Her sözün, her bakışın, içimde yankılanıyor.
Öyle bir sevgi ki bu, kelimelere sığmıyor…
Sesinle uyanmak gibi bir mucizeyi düşlüyorum her sabah.