'En büyük hazine kendinsin dedi giderken bana. Kolay olacaktı çünkü beni bana bırakmak.Asla kazanamadıgı günahlarını bana bırakıp ödüllendirdiğinde, öldüresiye severdi o beni.
Sorgulamadan ona ait ne varsa alır yüreğime sokar,kurtarırdım onu bende kötü olandan.
Paylaşırdık çünkü,aşktı bunun adı.Bende ki aşk bir başkaydı.nefreti gördüğüm iri siyah gözlerinde bile şevkati arayan bir aşk!
Sebepsiz açılmayan üşengeç ellerim bile hep onun için dua etti.Gözlerinde görmeyi umduğum şevkat dolu yalanların sürüp gitmesi için; yardım istedik Tanrı'dan .
Asla gerçeği görmemeliyim biri beni inandırmamalı.
Hani en büyük hazine benim ya,ben yazmalıyım sonunu
ağlayışları,gülüşleri,geveze susmaları ben yazmalıyım!
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta