karşı konulmaz ayrılığın ilkbaharında yitirdim seni
gözlerimin ufkunda yavaş yavaş kaybolurken hayalin
bir damla nefret geçmedi içimden, veryansın etmedim,
ve rüzgârların kokunu getirdiği şehrimde
hüznünle avundum sadece yokluğunun...
tan yerinin aydınlatamadığı yolumun üzerindeydin sen
pembelere sarılmış fikrini yaşattım susamış dilimde
bazen bir güz sancısı oldu baş ucumda, kalakalışım
kasımpatılar açtı gönlümdeki sapsarı kayboluşunu
kanmıştım ben sana ve sen hapsetmiştin beni gözlerine
bir sözcük bile anamadı, suskunluğumdaki şarkılar
dumanlar hiç bitmedi, sigaralarım şikayetten yoksun.
senin izini unuttum, korkak sokakların çıkmazında
fark etmedi göçmen kuşlar içimdeki soğukluğumu
ve ilk kez göç edemediler senin olduğun şehre
şimdi nerdesin bilmem ama ben seninleyim
feryadım seninle, benliğim sendeki sessizliğinde
ayak seslerinden yoksun kaldırımların canı sıkkın
gel artık, dön kar yağarken penceremdeki saksılara
müjdelesin baharda açan güller, senin güzel yüzünü
bana, tüm benliğime ve bu şehre...
28 Şubat 2010
Nadir GürKayıt Tarihi : 30.7.2010 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Farklı şehirlerde olan iki ruhun diğerine veryansını...
TÜM YORUMLAR (2)