Hissizleştim artık, gülemiyorum ve ağlayamıyorum.
Yabancı oldu bedenim bana, hiçbir şey hissetmiyorum.
Duygu deryalarım kurudu, kurak çöl hakim ruhuma.
İyi mi oldu, kötü mü oldu, anlayamıyorum.
Mekanik bir robotum artık, çok şey bekleme.
Yaşamak için yaşıyorum, sadece...
Ham meyva iken, kuruyup düştüm ağaçtan.
Kollayanım yok artık, sürükleniyorum yamaçtan.
Senin için değişmişken, siliniverdin birden.
Ah ne çok severdim seni, eskiden...
Gerçi hâlâ içimde saklısın, oradasın!
Ama yardım et bana, seni bulamıyorum.
Kayıt Tarihi : 4.5.2016 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!