Hissizleşti Kadın Şiiri - Yeminli Şiirler

Hissizleşti Kadın

Sonra hissizleşti kadın
Ne sevilme isteği
Ne de sevme gereği
Beklenen biri yoktu
Ne de bir bekleyeni

Ne kapı ziline heyecanla koşmalar
Ne de telefon çaldığında kalbi yerinden çıkmalar
Sanki sakar bir avcının kurşununa kurban edilmişti ruhu
Hissizce yaşıyordu

Evet yaşıyordu
Geceleri derin derin uyuyabiliyordu
Ağlamıyordu da artık eskisi gibi
Narkoz ile uyuşturulmuş gibiydi, beyninin içi
Dinliyor da duymuyor gibi
Bakıyor da görmüyor gibi
Aynı noktaya dakikalarca boş boş bakıyordu.

Sabah olmuş güneş doğmuş
Ya da kar yağmış
Bahar gelmiş
Hayatın hiçbir hälinin
Bir güzelliği, önemi yoktu
Çünkü ruhu yorgundu
Ve bir daha kırılamayacak kadar kırgın
Çünkü hâlâ derinlerinde sakladığı sustuğu, acıtan acısı sessiz sessiz kanıyordu.

Feryat figan etmekten
Merhametsizden merhamet dilenmekten yorulmuştu
Kadın derin susmuştu
Ha yaşıyor ha yaşamıyordu.

Ve bir şair "Aşktan öleni hiç görmedim" diyordu
Peki ya hissizleşen insan yaşıyor muydu?.

Yemin